28 juni 2011

Zeg, ken jij de uienman?

Zo niet, dan introduceer ik hem met gepaste trots bij u. Gepaste trots, omdat ik hem al wel ken.
Het zit zo: ik heb dit jaar in de achtertuin een bescheiden moestuin aangelegd. Ik vind het namelijk romantisch, mijn ecologisch geweten sussend en bijzonder rustgevend om in die tuin aan het werk te zijn en daar onbespoten groentjes en fruitjes te verbouwen.
Sommige dingen aangaande het fenomeen moestuin wist ik, maar meer dingen wist ik niet. Zo wist ik niet hoe hoog mijn slaplantjes moesten zijn, voor ik ze mocht verpoten. Wel wist ik, dat men daarmee 'te laat' kan zijn. Dat leek mij geen pretje en dus wilde ik weten waar ik aan toe was.
Ik had deze informatie natuurlijk kunnen terugvinden in Het moestuinboek of op het internet, maar ik besloot tot een gezelliger onderneming.


Ik ben een enthousiaste Postcrosser en maak dus nog wekelijks en soms dagelijks gebruik van de brievenbus. Ik doel op de rode bus die op stoepen staat en waarin men papieren post kan deponeren. Zo'n brievenbus. Geen inbox; die verfoei ik. (U vermoedt inmiddels een hak en een tak, maar die zijn er niet. Alles hangt samen, wees gerust.) Onderweg naar de brievenbus, kom ik altijd langs een Moestuin. Een waarbij vergeleken die van mij een Madurodamexemplaar lijkt en dan ook nog een rommelige. Deze Moestuin brengt reusachtige oogsten op, heeft oogverblindend rechte bedden en een hek erlangs dat zegt: 'Ik sta hier omdat jullie anders 's nachts sla, bonen, aardappels, wortelen, rode kool, spinazie, boerenkool, prei, andijvie, Chinese kool, uien, kroten, tomaten, aardbeien, rode bessen, bramen en frambozen komen jatten om je vervolgens een indigestie te schranzen.' Op deze Moestuin is dag in dag uit, behalve op zondag, een krasse oude baas met klompen, een ribbroek en bretels aan het werk, in het zweet zijns aanschijns. Zijn vrouw zit soms met een boek op een stoeltje bij het schuurtje.
In februari had ik de man gecomplimenteerd met zijn indrukwekkende Moestuin en opgebiecht dat ik ook een moestuintje wilde beginnen in de achtertuin. 's Mans ogen begonnen te glimmen, verheugd als hij was om een 60minner die een Moestuin ambieerde en hij vroeg of ik al pootuitjes gekocht had. Ik zei hem dat dat niet het geval was en hij zei opgelucht: 'Dat moet je ook niet doen, hoor, want dan moet je gelijk een kilo kopen en daar heb je veel te veel aan en dat is zonde. Jij krijgt van mij wat pootuitjes.' Ik moest mijn handen ophouden en daar goot hij prachtige kleine, goudgele uitjes in. Zo kwam het dat mijn modieuze tas nog steeds een licht uienaroma verspreid en dat ik er een vriend bij heb.
Ik weet inmiddels van een van de Buurvrouwen Die Alles Weten hoe de man heet, maar dat heb ik zo gauw mogelijk verdrongen, want de man moet geen naam hebben, want dan is hij geen held meer. De man heet gewoon de Uienman.
Welnu, aan deze uienman heb ik gevraagd hoe hoog slaplantjes moeten zijn, wil men ze kunnen verpoten. Met zijn grote handen gaf hij de hoogte aan om vervolgens wat rodekoolplantjes en wat spitskoolplantjes voor me af te spoelen. Die was hij toch aan het uitdunnen en anders zou hij ze toch maar weggooien.

Plantjes van de uienman
Zo staan ze er nu bij
Toen de slaplantjes, die in ongeveer zes groepjes bij elkaar stonden, waardoor het er zes leken te zijn, groot genoeg waren, heb ik de worteltjes voorzichtig ontward en er 30 terug geplaatst. Slechts 30. In totaal waren het er namelijk 188.
Ik moet nog veel leren. Van de Uienman.

3 opmerkingen:

  1. En van die 188 kregen wij er een stuk of 20? En ze doen het bere goed! Zeg heb je binnenkort zin in een bakkie thee?

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Leuk leuk!! Wil ook ooit eens een moestuintje aanleggen (zodra er meer ruimte in tijd en tuin wordt gevonden..ben nog niet op zoek)...maar eh..60minner?!?! Moet het niet zijn 30minner, of snap ik de woordgrap niet? Zou ook zomaar kunnen, soms ben ik niet zo helder, hahaha..

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Hoi!
    Ziet er goed uit zeg!
    Mijn sla doet het redelijk.
    Verkeerde plek waarschijnlijk, haha.
    Rucola daarentegen groeit als kool.

    Groetjes,
    Erika

    BeantwoordenVerwijderen