Eendenborst en slangenleer

Vanochtend bij de post:

Donald Duck (jaargang 2008)

Jonathan is blij. Theije gaat hier later vast ook blij mee zijn.
En ik ben blij. Vrijdag trouwen E-J en D. en daar kan ik nu hooggehakt heen.

Wat is Marktplaats toch een uitvinding!

Mevrouw heeft rust nodig

Theije en ik waren in de bibliotheek. Theije had genoegzaam duidelijk gemaakt dat het etenstijd was en dus had ik hem, in een rustig hoekje van de bieb, even laten drinken terwijl ik zelf verder las in mijn boek.
Na een tijdje was hij duidelijk verzadigd, stopte met drinken en boerde en spuugde er lustig op los. (Gelukkig zijn mijn reflexen inmiddels getraind op het tijdig uitspreiden van doekjes.) Ik legde Theije weer terug in de kinderwagen en vervolgde mijn strooptocht door de bieb.
Theije maakte een weldoorvoede en voldane indruk, maar kennelijk was er toch iets dat hem niet lekker zat, want af en toe slaakte hij een klaaglijke kreet en dreigde hij te gaan huilen.Aangezien hij geen honger kon hebben en niet ziek was, bleven 'slaap' en 'vieze broek' over als mogelijke redenen voor zijn ongenoegen. Ik heb niet de illusie dat ik Theije kan laten slapen als hij dat zelf niet wil en ik verwachtte binnen een half uur thuis te zijn, dus leek het mij handiger om thuis een luiercontrole uit te voeren. Conclusie: zoonlief moest even geduld hebben en desnoods even huilen.
Een deftige mevrouw die ook in de bieb haar lectuur bij elkaar aan het scharrelen was, liep langs en zei: 'Die heeft honger'. Dat riep bij mij direct de vraag op waarom zij mijn kind zo goed dacht te kennen, maar ik antwoordde, zoals mij dat geleerd is, beleefd: 'Nee hoor, hij heeft zojuist gedronken, dus honger heeft hij niet'.
Kennelijk kon de mevrouw er niet mee leven dat er op deze wereld ook wel eens gehuild wordt zonder duidelijk aanwijsbare reden, want zij vervolgde haar zoektocht naar een verklaring. 'Heeft hij wel genoeg gehad, dan?', vroeg ze.
'Ja mevrouw, meer dan genoeg. Hij heeft zelfs gespuugd', zei ik, alsof ik moest bewijzen dat ik mijn kind niet laat verhongeren.
Toen bleek echter dat het haar niet zozeer om Theijes welzijn als wel om rust aan haar hoofd te doen was. 'Dan wil hij graag naar buiten', zei ze.

Zus van een vriend

We waren op kraambezoek bij vrienden. Theije was niet in zijn sas en huilde al enige tijd. De zus van de vriend had al een paar keer voorgesteld dat zij Theije even vast zou houden, op een toon die suggereerde dat Theije daardoor beslist zou stoppen met huilen.
Om van het gezeur af te zijn legde ik tenslotte Theije in haar armen.  Als kersverse moeder controleerde ik even of zoonlief het wel naar zijn zin had en aaide ik zijn beentje, zodat zijn onderbewustzijn zou noteren dat zijn moeder hem niet zomaar weggegeven had, maar nog in de buurt was.
De zus van de vriend merkte, op hoge koedie-koedie-toon, tegen Theije op: 'Jouw mama vindt het niet leuk hè, dat je bij mij zit. Dat kan ik wel merken.'