Mist
Mijn wimpers
zwaar van water
aan elkaar gekleefd
Mijn oogleden
dik en traag
dicht geregend
Zo moe zo langzaam
Mijn voeten steeds zwaarder
lichter mijn knieën
Niet meer vooruit
Stilte benauwende deken
Stik mist
Komt de ochtend ter wereld
21 maart 2000
~
apocalyps
hemel en aarde komen elkaar nader
maar nooit meer zoals het was
nimmermeer zal het zich zo voltrekken
nu zwarte klamme deken
buigt zich verstikkend over reeds
reutelende aarde
scheuren van pijn zich voortslepend
kreupele strompelaars en de ruimte
wordt kleiner maar van het rode
stof der aarde blijft evenveel krioelen
voor mijn ogen met melkachtige waas
verblind vergaat de lust
tot leven een nietszeggende stilte
pijnigt mijn dove oren
het suizen in mijn hoofd
wordt jankend gegil o
god waar is de vader
afgrijselijk ontwaken
uit eeuwige doornroosjesslaap
20 januari 2002
~
zomer
als streling zonder aanraking
voel ik de warme handen van de zon
over mijn hals en armen glijden
subtiel en zo geraffineerd
de wolken zijn gevlucht
de grond werd hen te heet
als ongeschoren schapen in de zomer
vertrekken ze naar engeland
met bolle wangen van het duin
-groene snorharen hier en daar-
blaast een gigant met grote
longinhoud zijn warme adem
in mijn bezweet gezicht
hij hijgt en af en toe houdt
hij even in om op adem te komen
dan heeft zijn zucht mij weer te pakken
ik dans niet sierlijk maar zo
halsreikend en wijdbeens bewegend
als mijn lijf maar kan
ik loop over van leven zand smelt
samen met mijn zweet ik fladder
als een vlier door de lucht
groet in vliegende vaart de hemel en juich
dit gaat nooit meer voorbij
21 januari 2002
~
zo koud
helder blauw koud
en de zon schijnt toch
en het regent niet
regent niet het stormt
zand en flarden
wolk en woord
om mijn oren razen
en mijn hart is
te ruim voor mij
het hapt zich vol lucht
en snakt en zuigt
en vliegt uit
door frisse lucht
jubelt, schaterlacht
slaat de trilvleugels wijd uit
en ik bloeibid
~
er zijn mensen
die zijn zo nuchter
zo voor alles verzekerd
ze hebben het helemaal gemaakt
waar zijn de tulpen in een melkpak
waar de spontane omhelzing
waar de suikerspin en een dagje vrij
er zijn ook mensen
die zijn in zachte dauw geland
weinig betekent zoveel
nog niet aan het eind - steeds onderweg
ze nemen geen auto maar slippers
maar het leven zoals het is - verrassend
op de plaats rust en ooit hun laatste
28 december 2004
~
mus
je vloog zomaar naar binnen
wat zocht je hier
wat dacht je hier te vinden
je kwam ik zag je ging weer weg
dit is geen plek voor jou
de zon durft hier niet meer te schijnen
het leven stierf hier langzaam weg
dit is een dal vol duisternis
de lange schaduwen des doods
weken verrast je komst
was onverwachts repte van lente
15 april 2005
~
Dageraad
Je hart, je hoofd is woest en ledig.
Duisternis hangt dreigend boven de afgrond
en een geest van rafelig verdriet
zweeft boven wateren
tot de rand gevuld met jouw brakke tranen.
Bevelend bid ik - er zij licht
maar er is geen licht slechts
tergend dichter duister. Ik
ben God niet. Als ik
hem was, wist ik het wel.
Knip, licht aan, vreugde in de tent.
Maar God is God. Ik snap hem niet.
Dus zal ik blijven zeuren totdat
oké, vanaf nu zij het licht.
2 september 2005
~
Streling
Als een frivole veer
dwarrel je naar binnen.
Buiten is vaal en vreemd
-soms. Maar jij strijkt neer
en door de regen heen
raak je mijn hunkering
en blijft.
11 juli 2007
~
Thuis
De zon schijnt warmer en de krokussen
wachten nu niet langer.
Voller vrouw en tegelijk vertrouwd
als kind in goede handen.
Ik durf te springen ookal
lijkt het ver en diep.
De zekerheid van een aanwezige die vangen zal
laat mij de vrijheid om mezelf te overstijgen.
En telkens weet ik: als ik thuiskom
brandt het licht.
14 februari 2008
~
dag
als madeliefjes niet met gras
tot stoppels afgeschoren
als jij tussen de wortels van
een onbevreesde esdoorn
als toch het einde turend ver
en het begin opnieuw
als jij mij niet zo teder
en zo verdomde dapper
als ik jou niet zo ademde
en zo je hunkerhanden
als ik één zondagmorgenstreel
over mijn kale lijf
als ik een lichte ogenblik
op ieder blind moment
als je mijn angstdroom wegjagen
appeltaartgeur kon blazen
als deze dag jouw laatste niet
en morgen niet mijn kwaadste
17 oktober 2009
