13 mei 2009

Ik stuurde iemand een Plintkaart

Op mijn laatste verjaardag werd ik door Jonathan 's middags meegenomen naar Rotterdam. Hij moest zelf werken, maar ik had de hele middag de tijd om De Slegte te doorkruisen op zoek naar boeken die ik nog niet heb, maar wel wil hebben. Aan het eind van de middag had ik nog wat tijd over en ging ik nog een kijkje nemen in een winkel/werkplaats/atelier iets verderop in de straat, waar kunst en andere resultaten van artistiekheid te koop waren.

Het bijzondere daaraan was, dat alles dat geknutseld, geschapen en te koop was, gemaakt was van bestaande voorwerpen en materialen. Zo waren er snackkommen te koop, gemaakt van oude LP's en lampenkappen, gemaakt van chipszakken. Ik kan iedereen die daar ooit in de buurt komt, aanraden een nieuwsgierig kijkje te nemen. Gewone dingen krijgen plotseling een heel andere, bijzondere betekenis en zorgen ervoor dat je je weer verwondert over alledaagse voorwerpen en materialen.

In deze winkel/werkplaats/atelier waren, voor 1 euro per stuk, zelfgemaakte enveloppen te koop. Die waren gemaakt van reclamefolders en bladzijdes uit catalogi. Ik vond het, hoewel verleidelijk, zonde om die enveloppen te kopen, omdat ik vermoedde dat ik dit briljante idee ook zelf ten uitvoer zou kunnen brengen. Het voornemen om zelf enveloppen te maken heeft daarna enkele maanden de tijd gehad om in mijn hoofd te rijpen, aangezien ik nog voldoende HEMA-enveloppen tot mijn beschikking had.

Een paar weken geleden was het voor het eerst zover. Ik stuurde iemand een Plintkaart. De liefhebber weet, dat van deze kaarten niet alleen de afbeelding en de tekst inspirerend is, maar ook het formaat afwijkend. Daar was dan eindelijk de noodzaak tot het fabrieken van een enveloppe.

Inmiddels heb ik al heel wat kaarten in dergelijke enveloppen gestuurd.


Voorkant van een enveloppe

Achterkant van een enveloppe

Felicitatie voor een bruidspaar
Deze kleine, functionele kunstwerkjes zorgen niet alleen voor substantiële bezuiniging en een simpele mogelijkheid om de economische crisis het hoofd te bieden (alleen merkbaar bij het verzenden van tientallen kaarten per maand), maar ook voor zon, onverwachte associaties en, naar ik stiekum hoop, verbaasde postbodes die een envelop net iets langzamer dan anders in de brievenbus laten glijden.

7 mei 2009

Ik vraag me af, over hoofdpijn.

Als je met hoofdpijn naar bed gaat, ga je dan vreemd?

Almighty prighty

Mijn broertje had wisselende obsessies. Geen obsessies die hem een psychiatrisch etiketje bezorgden, maar wel fascinaties die qua intensiteit, hartstocht en tijdelijke monomanie niet onderdeden voor pathologische obsessies. Voor de duur van zo'n obsessie las hij alles dat los en vast zat over het betreffende onderwerp. Toen hij drie jaar was, benoemde hij, met zijn speen in zijn mond, vanaf de achterbank van onze Citroën iedere passerende auto. Hij maakte daarbij niet één fout en wist, behalve het merk van de auto, ook het type te noemen. Toen de auto's een gepasseerd station waren, volgden dinosaurussen (let wel: de Latijnse namen), honden (de mooiste naam vond ik rhodesian ridgeback) en mythen en sagen.

Op een gegeven ogenblik in de hondenfase deed hij de briljante, taalkundige vondst die in onze familie nog steeds als uit één mond klinkt, zodra we iemand enigszins logisch (want wiskundig kloppend), maar volstrekt oncorrect Engels horen spreken: 'Eagle is arend, dus beagle is Barend.' Hij had zojuist de beagle ontdekt. Deze uitspraak kreeg een vervolg: in huize Weststrate ontstond een nieuwe taal. Deze taal bestond uit bestaande elementen van het Engels, aangevuld, verfraaid en hier en daar verminkt met in onze oren volstrekt verklaarbare neologismen.

Deze taal heeft zo diep wortel geschoten in ons gezin, dat wij tot op de dag van vandaag iets dat erg mooi is almighty prighty noemen. In het Nederlands immers rijmt allemachtig op prachtig en, zo redeneerden wij, dat zou het in het Engels dus ook wel doen. Met dank aan onze christelijke opvoeding kenden wij het woord almachtig in diverse andere Europese talen en zo kwamen we tot de conclusie dat prachtig in het Engels wel prighty zou zijn.

Welnu, er zijn van die mensen die je raken tot in het diepst van je wezen. Toen ik de herhaling zag van Šimek voor de verandering van 5 mei 2009, kwam ik tot de ontdekking dat Aad Peters zo iemand is. Zie de mens. Het is een almighty prighty exemplaar!