6 juni 2011

De egel ontmoet de hoogmoedige haas

Zaterdag was het zover: de jaarlijkse kunst- en boekenmarkt vond weer plaats. Ik heb schatten van (kinder-) boekjes opgedolven tussen het stof van de streekromans vandaan.
Zo had tot mijn verbazing om 14:00 uur des middags nog niemand het grote boek van Richard Scarry gekocht voor het luttele bedrag van €1,75. Misschien lag het aan de vergeelde sticker op de voorkant die er niet meer geheel zonder inspanning af te halen viel, maar na wat gepoets met terpentine heb ik hem er toch van afgekregen.


De teksten in het Richard-Scarryboek zijn vast een doorn in het oog van de hedendaagse feministen, maar ik zag er een profetische erkenning van mijn inspanningen als thuisblijfmoeder in.



Het tinnen soldaatje had ik, wellicht tot mijn schande, nog nooit gelezen, maar de plaatjes zijn zo mooi dat ik dat zeker binnenkort op een rustig moment wil doen. Het is natuurlijk ook een geweldig boek om te zijner tijd uit voor te lezen!



Bij een ander kraampje kocht ik, voor de verdacht lage prijs van 1 euro, het Sprookjeskwartet en het Jan-Jans-en-de-kinderenkwartet. Ik heb zelfs nog even gecontroleerd of ze wel compleet waren, want dat leek mij onmogelijk gezien de lage prijs, maar jawel, alle kwartetten waren compleet.


Hieronder ziet u het kwartet van Roodkapje en het kwartet van De haas en de egel. Als u op de foto klikt, kunt u de archaïsche beschrijvingen lezen. De zwarte Piet is in dit geval de wolf.

De spelregels zijn duidelijk en met historische beleefdheid opgesteld. Zo wordt er uitgelegd dat het krijgen van een kwartet 'gebeurt door navraag naar de aan een kwartet ontbrekende kaarten. ' En: 'Indien de ,,ondervraagde" de gezochte kaart echter niet heeft, dan mag deze gaan vragen, tot dat de ondervraagde speler de verlangde kaart niet heeft.'


Ook het vermelden waard is in dezen dat, ten tijde van het uitbrengen van het Jan-Jans-en-de-kinderenkwartetspel, het kennelijk nog normaal gevonden werd om in het openbaar borstvoeding te geven.


Tegenwoordig wordt er beweerd dat het beeld van vrouwen in de media en met name het feit dat grote modehuizen hun couture alleen willen showen op het lijf van graatmagere anorexiameisjes in belangrijke mate bijdraagt aan een onrealistisch schoonheidsideaal bij kwetsbare pubermeisjes.
Ik meen in Jans een adept van dit schoonheidsideaal gevonden te hebben!


Jan, Jans en de kinderen waren jarenlang, tezamen met Kuifje, de stripfiguren die bij ons thuis in de lectuurmand slingerden. Volgens mijn vader konden de strips van Jan, Jans en de kinderen zelfs in de kerkbode en met die sanctionering werden er altijd stapels van ingeslagen voor we in de zomervakantie een paar weken weggingen.
De strips hebben een diepe indruk op mij en mijn broertje en zusje nagelaten. Zo wordt er nog altijd 'Iep, knars, iep, knars!' geroepen wanneer er iemand op een gammele fiets passeert en heeft in mijn huwelijk zelfs de uitdrukking 'k Ben fliefd, kwil soene!', zijn intrede gedaan.
Jan Kruis moest eens weten...

2 opmerkingen:

  1. Hoi piepeloi!!
    Dat met de strips van Jan, Jans is héél herkenbaar..haha..
    Ik meen dat ik ergens in de spelletjeskast een origineel zwarte pietenkwartet heb liggen..In deze tijd niet meer denkbaar, want 'dat kan natuurlijk niet...', net als de negerzoenen (zegt men hè, niet ik). Voor mij is het alleen maar een leuk spelletje gebleven en achteraf ben ik getrouwd met een man uit Curaçao, dus aan het zwarte pietenspel heb ik niets overgehouden (knipoog)

    BeantwoordenVerwijderen
  2. @Gaby Ik zag pas in de supermarkt een pak liggen met Negen Zoenen...

    BeantwoordenVerwijderen