Ik stuurde iemand een Plintkaart

Op mijn laatste verjaardag werd ik door Jonathan 's middags meegenomen naar Rotterdam. Hij moest zelf werken, maar ik had de hele middag de tijd om De Slegte te doorkruisen op zoek naar boeken die ik nog niet heb, maar wel wil hebben. Aan het eind van de middag had ik nog wat tijd over en ging ik nog een kijkje nemen in een winkel/werkplaats/atelier iets verderop in de straat, waar kunst en andere resultaten van artistiekheid te koop waren.

Het bijzondere daaraan was, dat alles dat geknutseld, geschapen en te koop was, gemaakt was van bestaande voorwerpen en materialen. Zo waren er snackkommen te koop, gemaakt van oude LP's en lampenkappen, gemaakt van chipszakken. Ik kan iedereen die daar ooit in de buurt komt, aanraden een nieuwsgierig kijkje te nemen. Gewone dingen krijgen plotseling een heel andere, bijzondere betekenis en zorgen ervoor dat je je weer verwondert over alledaagse voorwerpen en materialen.

In deze winkel/werkplaats/atelier waren, voor 1 euro per stuk, zelfgemaakte enveloppen te koop. Die waren gemaakt van reclamefolders en bladzijdes uit catalogi. Ik vond het, hoewel verleidelijk, zonde om die enveloppen te kopen, omdat ik vermoedde dat ik dit briljante idee ook zelf ten uitvoer zou kunnen brengen. Het voornemen om zelf enveloppen te maken heeft daarna enkele maanden de tijd gehad om in mijn hoofd te rijpen, aangezien ik nog voldoende HEMA-enveloppen tot mijn beschikking had.

Een paar weken geleden was het voor het eerst zover. Ik stuurde iemand een Plintkaart. De liefhebber weet, dat van deze kaarten niet alleen de afbeelding en de tekst inspirerend is, maar ook het formaat afwijkend. Daar was dan eindelijk de noodzaak tot het fabrieken van een enveloppe.

Inmiddels heb ik al heel wat kaarten in dergelijke enveloppen gestuurd.

Voorkant van een enveloppe

Achterkant van een enveloppe

Felicitatie voor een bruidspaar

Deze kleine, functionele kunstwerkjes zorgen niet alleen voor substantiële bezuiniging en een simpele mogelijkheid om de economische crisis het hoofd te bieden (alleen merkbaar bij het verzenden van tientallen kaarten per maand), maar ook voor zon, onverwachte associaties en, naar ik stiekum hoop, verbaasde postbodes die een envelop net iets langzamer dan anders in de brievenbus laten glijden.