Ik ben gelukkig.
Een van de mooiste dagen van het jaar is de dag waarop ik de oude, verschrompelde, bruine stengels en bollen uit de bloembakken haal en er nieuwe, veelbelovende exemplaren voor in de plaats poot. Dit jaar verlangde ik zo vol ongeduld en hartstochtelijk naar de lente, dat ik geen bollen gepoot heb. Als je dat doet, duurt het namelijk nog weken voor er een paar aarzelende, groene sprietjes boven de potgrond uitkomen. Ook charmant, maar dit jaar niet snel genoeg. Daarom heb ik deze keer voor violen gekozen. Voor de belachelijk lage prijs van gemiddeld twaalf cent per viool heb ik tien paarse en tien gele exemplaren aangeschaft.
Ze zijn prachtig en ontroerend mooi! Ze laten de hoop op warmte, vreugde en schoonheid onweerstaanbaar sterk in mij opborrelen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten