9 april 2010

... ook niet als het racistische honden zijn

Nog zonder dat ik het bijbehorende bericht had gelezen, kreeg ik totaal ongepast, maar onbedwingbaar de hiklach van de volgende krantenkop: Racistische hond oog uitgestoken.
Heus waar, hij bestaat echt: Racistische hond oog uitgestoken
Nu ben ik geen voorstander van het uitsteken van hondenogen (ook niet als het racistische honden zijn), maar het lezen van deze krantenkop bezorgt mij lachkriebels zoals mijn zusje ze op begrafenissen van overigens dierbare medemensen pleegt te krijgen. Wat mij zo vrolijk maakt, is dat in deze kop elk waarde-oordeel ontbreekt (hier heeft een journalist goed opgelet op school!), waardoor de kop een hilarische combinatie van naïviteit en tragiek meekrijgt. Het gebruikelijke ontbreken van lidwoorden, maakt de boodschap zo mogelijk nog plastischer.
En nee, hier is geen sprake van boosaardig leedvermaak. Het zo efficïent en kernachtig mogelijk samenvatten van de inhoud van het artikel heeft er simpelweg toe geleid dat deze krantenkop een dusdanig absurdistisch en abstract karakter heeft gekregen, dat ik niet langer de boodschap ervan oppik, maar overschakel op meta-communicatie.
Deze kop zorgt ervoor dat ik niet ga nadenken over de inhoud van het bericht, maar over de formulering ervan en dat was vast niet de bedoeling, maar het is wel een vermakelijk bij-verschijnsel.

1 opmerking:

  1. Niet meegekregen dat ook wij hier in Tanzania zo'n hond hadden gekregen van onze voorganger? Wij hadden de theorie dat dit kwam omdat de weinige blanken geen stenen naar hem gooiden in tegenstelling tot veel lokale mensen.

    Helaas is hij na een nachtje overblijven in Sonjo nooit meer teruggekomen - mogelijk is er iets ergers gebeurd dan alleen een oog.

    BeantwoordenVerwijderen