Al in haar oude pandjesjas...

Wat deze berg vodden moet voorstellen, vraagt u zich af?
Wel, het was ooit, in meer samenhangende toestand, mijn innig geliefde winterjas. Gekocht bij H&M in Charleroi, meen ik, toen manlief en ik op huwelijksreis waren in België.
Op een druilerige dag besloten wij naar Charleroi te gaan en aldaar liep ik tegen een schattig jasje aan, dat, o wonder, nog paste ook! (U moet weten dat ik een groot deel van het assortiment dat H&M voert, leuk vind, maar er niets van pas, aangezien er volgens mijn sterke vermoedens graatmagere tienermeisjes als paspop gebruikt worden en ik bedeeld ben met wat rondingen hier en daar.)

Oktober 2008, met Het Jasje

Afgelopen winter begon Het Jasje tekenen van ouderdom en verregaande uitputting te vertonen. Zo was de voering plotseling van buitenaf zichtbaar bij mijn elleboog. Ik ging, met pijn en schuldgevoel in mijn hart, op zoek naar een waardige vervanger, maar ontdekte al snel dat er, in het geval van winterjassen die niet duurder zijn dan 50 euro, slechts jassen te koop zijn in zwart, grijs of bruin. Laten dat nou net de kleuren zijn die ook mij er oud en uitgeput laten uitzien en laat ik nou niet van plan zijn om meer dan 50 euro uit te geven aan een jas. Noem het eigenwijs of zuunig, maar ik heb Zeeuws bloed en zo is het nu eenmaal.
Bovendien was ik zo verwend met Het Jasje, dat ik nu per se wederom een jasje wenste met een opstaande kraag en een blinde sluiting. Dergelijke Jasjes worden helaas niet meer verkocht.
Daarom heb ik het euvele plan opgevat om de jas uit elkaar te halen en als patroon voor een nieuw exemplaar te gebruiken.
De plaatselijk stoffenwinkel is onlangs, tot groot verdriet van iedere dorpsgenoot die van stoffen, kleuren en fournituren houdt, opgehouden te bestaan. Voor de stoffenman echter de deuren definitief dicht deed, hield hij opheffingsuitverkoop.

Daar tikte ik voor een spotprijs (3 meter voor 5 euro) deze fijne stof op de kop: hetzelfde materiaal, maar een ander kleurtje. Typisch zo'n kleur waar ik grote behoefte aan heb als het koud en grijs is en iedereen naar de stoep kijkt. Stoffenman had er ook nog leuke voeringstof bij, dus ik was in mijn nopjes.

Nu ben ik een perfectionistische, slome naaister en daarom leek het mij zaak om op tijd (dus nu) te beginnen, omdat Het Jasje anders volgend jaar zomer misschien een keer af is.
Vorige week sloot ik de eerste fase van dit project af: het uit elkaar halen van Het Jasje. Op mijn lijst van fijne dingen prijkt vanaf vorige week iets nieuws: het geluid van voeringstof die je uit elkaar scheurt.
Over de volgende fases van project 'Het Jasje' wellicht later meer.