Kabouters bestaan niet

Aan onze keukentafel ontspon zich tijdens het ontbijt een merkwaardig gesprek.
Jonathan zei: "Theije is mijn favoriete kaboutertje en jij bent mijn favoriete hobbit." (voor wie dit al bijzonder vindt: veel van de gesprekken bij ons thuis ontstijgen dit niveau van absurditeit niet.)

Verf het haar donkerbruin en maak het gezicht wat ronder...

"Dankjewel", zei ik, want ik weet inmiddels dat dit een compliment is (Jonathan zondert mijn voeten altijd genadig van de vergelijking uit), "en wat ben jij dan?"
"Ik ben mijn favoriete mens", zei Jonathan in alle ernst.
Deze uitspraak zou menig therapeut in vervoering hebben gebracht. Ik liet hem even op mij inwerken. Wie verwacht dat ons gesprek nu aan ernst en diepzinnigheid zou winnen, moet ik teleurstellen.
"In Lord of the Rings komen toch helemaal geen kaboutertjes voor?" vroeg ik.
"Nee", zei Jonathan, "want kabouters bestaan niet."

Nou u weer.