Na nummer 78 komt nummer 86

De afgelopen week heb ik gecollecteerd voor KWF Kankerbestrijding. Mijn motieven waren niet zuiver altruïstisch (ik vond het een mooie gelegenheid om iedere dag een half uur buiten te lopen en en passant Theije de nazomer te laten opsnuiven), maar daar merken ze bij het Koningin Wilhelmina Fonds toch niets van.
Aangezien ik in onze eigen straat mocht collecteren (ik besef dat uw bewondering voor mijn goede daden in rap tempo afneemt: ze hoefde er niet eens ver voor te lopen!), leverde het mij niet alleen een aanleiding voor een dagelijkse wandeling op, maar ook een aantal nieuwe inzichten over 'onze buurt', die ik graag met u deel. Tenslotte ben ik de beroerdste niet, hè.

1. Rond een uur of half zes 's middags (een tijdstip waarop ik verwachtte dat veel mensen in deze kinderrijke buurt gezellig aan de huiselijke dis zouden zitten) zijn er maar weinig mensen thuis.
2. Na nummer 78 komt nummer 86.
3. In onze straat wonen lesbiënnes. (Even ter verduidelijking: ik bedoel met deze opmerking niet meer uit te drukken dan dat dat een nieuw gegeven voor mij is, aangezien ik in de bible belt, in een conservatief, orthodox-christelijk dorp en in een zeer christelijke straat woon. Dat is volgens mij cultureel-antropologisch gezien geen voor de hand liggende woonomgeving als je lesbisch bent.)
4. Een trekbel is leuker dan een gewone bel. De uitzondering op deze regel is een situatie waarbij de trekbel aan de in de muur verzonken deurpost is bevestigd, waardoor je de keuze hebt om niet aan te bellen en KWF Kankerbestrijding een mogelijk belangwekkende donatie door de neus te boren of om wel aan te bellen en daarbij de knokkels van je hand te ontvellen. Vreest niet: voor die laatste optie is gekozen.

5. In onze straat bevinden zich vrij veel huizen die niet de indruk wekken dat ze bewoond worden door rijke mensen, die desondanks een sticker op de deur hebben met de mededeling dat het huis electronisch beveiligd is en in contact staat met een alarmcentrale. Aangezien ik denk dat de gemiddelde dief niet anders in elkaar zit dan ik (behalve misschien wat betreft een calvinistische gewetensontwikkeling), vermoed ik dat dergelijke waarschuwingen kleptomanische neigingen aanwakkeren. Ik adviseer dan ook alle mensen, die leuke spullen hebben die edoch geen miljoenen waard zijn, dergelijke stickers van hun deur te verwijderen. Misschien kan ik mij ook in laten huren als preventiemedewerker bij een inboedelverzekeraar.
6. Sommige mensen praten tegen je alsof je zelf aan kanker lijdt. Ze zeggen dan: 'Nou, vooruit, de kankerbestrijding vind ik wat anders, maar normaal geef ik niet aan collectes. Maar voor de kankerbestrijding...' Waarna ze met een meewarige blik in de ogen op zoek gaan naar geld.
7. Als goede moeder sprong ik tussen mijn weerloze baby en een kalf van een hond, maar na een paar seconden was mijn dapperheid verdwenen als sneeuw voor de zon en nam de diep gewortelde angst voor alles dat blaffen en dus bijten kan, het over van mijn vrouwmoedigheid, waarna mijn kleine zoon het ondier onverschrokken in de ogen keek en het beest, kennelijk onder de indruk van dergelijke stoutmoedigheid, de kop liet hangen en naar binnen ging.

8. Er zijn kleine meisjes van een jaar of acht, die hun moeder gaan halen en dan met hun moeder terugkomen aan de deur en zeggen: 'Sorry dat ik u even heb laten wachten.' Er worden dus toch nog kindertjes tot zeer beleefde burgers opgevoed.
9. Als het hard gaat regenen, maakt het niet uit hoe dicht je bij huis bent. Je wordt toch wel drijfnat.
10. Er zijn vrij veel oudere mensen met een klein raampje in de voordeur, die uitsluitend door dat raampje tegen je praten en geld naar buiten steken, zonder de deur open te doen.

Zo, dan weet u dat ook weer.