16 maart 2009

De lente hangt aan het balkon



Ik ben gelukkig.



Een van de mooiste dagen van het jaar is de dag waarop ik de oude, verschrompelde, bruine stengels en bollen uit de bloembakken haal en er nieuwe, veelbelovende exemplaren voor in de plaats poot. Dit jaar verlangde ik zo vol ongeduld en hartstochtelijk naar de lente, dat ik geen bollen gepoot heb. Als je dat doet, duurt het namelijk nog weken voor er een paar aarzelende, groene sprietjes boven de potgrond uitkomen. Ook charmant, maar dit jaar niet snel genoeg. Daarom heb ik deze keer voor violen gekozen. Voor de belachelijk lage prijs van gemiddeld twaalf cent per viool heb ik tien paarse en tien gele exemplaren aangeschaft.



Ze zijn prachtig en ontroerend mooi! Ze laten de hoop op warmte, vreugde en schoonheid onweerstaanbaar sterk in mij opborrelen.

7 maart 2009

Hij krijgt een taart.



D. wordt bijna 23. Vanavond geeft hij alvast een fuif.



Hij krijgt deze taart van mij.

Tot zover de Ikea-kruk



Aan alles komt een einde. Deze kruk maakte inmiddels zo'n twintig jaar deel uit van mijn leven.



Ik had de zitting een paar maanden geleden in dezelfde kleur als de boekenkast geschilderd. Sindsdien onbraken er twee schroeven aan. Die schroeven waren blijkbaar van essentieel belang om de kruk overeind te houden.



Ik gun elke kruk zo'n liefdevol einde: manlief zat erop toen ik hem knuffelde.

5 maart 2009

Vlier

Joepie!! Er is weer een mooi mensje bij op de wereld en ze is zo welkom! Bij vrienden is Vlier geboren en we zijn blij.

4 maart 2009

En nu lijkt het erop dat hij spoedig doodgaat.

Mijn geliefde is aan zijn derde vogel bezig. Nummer Een rook zijn kans toen zijn vleugels niet op tijd gekortwiekt waren. Hij was ineens weg. Nummer Twee had de gewoonte om alles wat Jonathan at of dronk ook te willen nuttigen. Op een dag stond er macaroni op het menu. Jonathan stond in de pan met kokende elleboogjes te roeren, toen Nummer Twee besloot een bad te nemen in de pan. Hij overleed aan een hartstilstand. Nummer Drie heet Roac.



Roac was Jonathans eerste liefde. Hij bracht elke avond door op Jonathans schouder en woonde in een enorm, met veel liefde getimmerd hok. Hij mocht zoveel herrie maken als hij wilde, want overdag was Jonathan niet thuis en 's avonds luisterde hij naar metal en daar kon Roac toch niet tegenop.

Op een, voor Roac, kwade dag nam Jonathan mij mee naar huis en een jaar later waren we getrouwd in gemeenschap van goederen. In deze juridische constructie behoren vogels tot de goederen. Roac moet Jonathan nu dus met mij delen en Jonathan heeft tegenwoordig een voorkeur voor mij. We hebben een nieuwe, kleinere kooi gekocht, want Roac moest met kooi en al in de vensterbank kunnen staan. We hebben geprobeerd zijn leven te veraangenamen en van nieuwe uitdagingen te voorzien door allerlei spiegeltjes en belletjes in zijn kooi te hangen. Roac krijgt vrijwel dagelijks vers eten en vers water. Sinds Jonathan echter ook van mij houdt, gedraagt Roac zich als een verongelijkte minnares, hoewel hij een mannetje is. Misschien is hij een verongelijkte minnaar. Hoe dan ook, hij is veranderd in een verbitterde vogel die er een eer in schept om mij tot bloedens toe te pikken en dusdanig luid te krijsen en te gillen dat ik me helemaal kan voorstellen hoe de gevangen in Guantanamo Bay zich bij tijd en wijle moeten voelen.

Ik heb uiteraard geprobeerd om van Roac te houden. Tenslotte houdt mijn man van hem en a friend of a friend is a friend, nietwaar? Ik heb me er echter kort geleden bij neergelegd dat het nooit iets zal worden tussen Roac en mij. Als ik mijn beklag doe bij vriendinnen die thee komen drinken, fluit Roac alleraardigste wijsjes en gedraagt hij zich voorbeeldig. Manlief kon eerst bijna niet geloven dat zijn vogel zich zo misdroeg. Nadat Roac mij gebeten had tussen het randje van mijn wijsvingernagel en mijn huid heb ik de rest van die dag in mijn vinger geknepen, zodat er 's avonds nog wat bloed zichtbaar was. Daarmee heb ik manliefs medelijden gewekt. Sindsdien is Jonathan op mijn hand.

Welnu, deze vogel is tegenwoordig mijns inziens levensmoe of ernstig ziek. De afgelopen tijd heb ik herhaalde malen overwogen om een briefje bij 's lands grootste kruidenier op te hangen. Gratis af te halen: lieve, kindvriendelijke, muzikale vogel. Ik moet bekennen dat ik gewenst heb dat Roac vogelgriep zou krijgen. En nu lijkt het erop dat hij spoedig doodgaat.

Ik verdenk hem ervan dat hij straks alleen maar doodgaat om mij een knagend schuldgevoel te bezorgen.